'Araw-araw, minu-minuto, kailangang ingudngod ang dalawang tanong sa sinumang nangangahas sa pagsamba sa makinilyang altar:"Kakasa ka ba? Kakayanin mo ba ang walang patid na hirap?" Ginagayuma siya ng panandaliang luwalhati ng pagkakapanalo sa mga timpalak, ng mga pagkilalang ipinamumudmod sa anyo ng bronzeng tropeo o plake. Ngunit ang husay mo'y hanggang sa iyong pinakahuling akda lamang. Napakaiksi ng memorya ng tao, napakaiksi ng gunita ng bansa.
Sa mga manunulat na nahumaling sa altar na ito, inakala nilang tiwalag sila sa mga nangyayari, inakala nilang mababakuran nila ang kanilang mga sarili, nabubulag sila sa ilusyong ang panahon ay maaangkin.'
Makinilyang Altar
Luna Sicat-Cleto
+++
Ngayon alam niyo na kung anong invocation/prayer ang pinasa ko kay Sir Brion.
+++
Buti pa ang typewriter may Filipino counterpart (makinilya), ang computer wala. Kompyuter? Pangit. Ang cellphone daw ay selepono. Cute sana pero may mali raw (nung unang beses kong nabasa ang terminong ito akala ko tini-trip lang ako e [sa akosiyol.blogspot.com kasi, hindi mo alam kung alin ang seseryosohin mo, haha]).
Mag-subscribe sa:
I-post ang Mga Komento (Atom)
0 ang nagmamahal:
Mag-post ng isang Komento